De duisternis valt, sinds enkele dagen, vroeger in want de mensenwereld heeft de tijd teruggedraaid. De baasjes blijven langer liggen en gaan later naar bed. Wij, dieren, zijn hiervan weer het slachtoffer want we moeten onze honger een uur uitstellen. Doordat het zo vroeg donker wordt, staat ons jachtinstinct vroeger dan normaal op scherp. De tijd van geesten en spoken is weer aangebroken. De mensen herdenken hun overleden familie, vrienden, kennissen en dieren. Wij staan even stil bij Ambiorix die ons vast vanuit de poezenhemel gade slaat.
Door de duisternis in dit kleine dorp sluipen schichtig zwarte gedaanten door de geplaveide straten. Voor je het weet staan deze gure schaduwen voor jouw deur en roepen "geef ons iets of we doen je wat". Het is dan ook schrikken wanneer Cleo, slechts door het haardvuur verlicht, als een schicht komt aanlopen en een duivelse heksendans rond de krabpaal begint. We bewonderen met z'n allen, mens, kat en hond, hoe ze uitgelaten geniet van haar paaldans, grijpend naar haar staart. Na enkele minuten snelt ze weer weg de trap op om even later terug de woonkamer binnen te duiken voor het vervolg van haar vurige dans. Haar ogen spuwen vuur en haar nagels zetten zich steeds dieper in de paal. Nog enkele keren herhaalt ze haar bezwering. Na een tijdje keert de rust weer. Iedereen legt zijn of haar kop neer en dut weer in. Vanaf nu zijn we gedurende een jaar weer op ons gemak.
.jpg)
