Cleo spreekt eindelijk ...

Mijn vorige baasjes zijn vorig jaar verhuisd en hebben alleen mijn mama meegenomen. Ik was toen nog geen jaar oud, mishandeld door de zoon des huizes en moest altijd buiten blijven. Een litteken aan mijn linkeroor en mijn angst zijn daar getuigen ervan. Ik was een maand op de dool en moest mijn plan trekken, maar gelukkig hebben mijn nieuwe baasjes via de buren ingegrepen. Nu voel ik me veel beter. Ik maak korte wandelingetjes in de buurt en 's avonds nestel ik mij in de zetel tussen mijn baasjes en wil ik gestreeld worden. Zalig want hier slaap ik dan het liefst. Met de andere poezen schiet ik niet zo bijster goed op. Ik ben net het 'zwarte schaap' en moet me geregeld verdedigen tegen de andere vijf poezelige medebewoners. Tot later, ik ga een luchtje scheppen.