Ambiorix meldt zich ...

Het gebeurt niet zo dikwijls, maar ook poezen kunnen een kou oplopen. Zo ook is het mij, Ambiorix, overkomen. Reeds enkele dagen overkomt mij, 's avonds bij het stretchen aan de krabpaal, een diepe, zware en losse hoest die toch een tiental minuten aanhoudt. Ik denk dat ik mijn longen zo ver opentrek dat er ineens veel te veel koude lucht naar binnen schiet. De baasjes wachten zoals steeds niet te lang en daar ga ik weer op pad naar de dierenarts. Het is niet de eerste keer dat ik zo zwaar hoest. Verleden jaar was er bij het 'grazen' een grasspriet blijven steken. Voor de helft in mijn keel en de andere helft in mijn neus. Slikken, hoesten en niezen hielp niet en met een pincet heeft de dierenarts toen de spriet kunnen verwijderen zonder verdere gevolgen. Vandaag is het anders. Bij de dierenarts toegekomen, is de diagnose een kou op mijn lijf en dat terwijl ik altijd voor de kachel of lekker warm ineengedoken op het bed lig! Twee spuiten in mijn billen en terug naar huis. Ik heb niet veel honger en zoek dan maar mijn vaste slaapplaats op. Na enkele dagen voel ik mij beter en dat merken de baasjes wanneer ik ze vraag om mijn bakje nog eens bij te vullen. Ik toon dat ik hen graag zie door af en toe met mijn beide ogen te pinken wanneer ze mij aankijken. Ik denk dat ik hier toch nog een lange tijd ga blijven.