Ambiorix is plots van ons heengegaan.

Sinds verleden week, net als in november 2009, hoest en niest Ambiorix dagelijks een à tweemaal fel gedurende enkele minuten. Daarna is het over en doet hij gewoon verder met wat hij bezig was. Hij heeft weer gras zitten peuzelen en er zal misschien weer een grasspriet in zijn keel zijn blijven zitten zoals geregeld gebeurt. Hij slikt niet voortdurend om het gras door zijn keel te krijgen dus alles lijkt in orde.
Vandaag gaan de baasjes toch maar voor alle zekerheid met hem en Cleo langs de dierenarts. Geen vuiltje aan de lucht want het is van eergisteren geleden dat hij nog gehoest heeft. Gisteren is er alleen een grote haarbal langs zijn slaapplaats gevonden.
In de wachtzaal aangekomen is het even wachten. Beide poezen liggen helemaal achteraan in hun reiskoffer aandachtig op de loer naar een klein keffertje dat zich redelijk rustig houdt.
Even later is het de beurt aan ons. Ambiorix komt als eerste aan bod. Hij kijkt het baasje met klein geworden oogjes aan. Dan puft hij even en daarna nog eens. Het deksel wordt snel van zijn reiskoffer getild. Er vloeit wat speeksel op zijn matje. Ambiorix wordt er snel uitgetild en is op slag zo slap als een vod geworden. De dierenarts grijpt onmiddellijk in. Ambiorix is aan het stikken, zijn tong ziet al een beetje blauw. Er wordt een buisje geïntubeerd, het ademhalingstoestel aangeschakeld en hartmassage toegepast. Maar er komt geen reactie meer. Na enkele minuten verwoed reanimeren moet er spijtig genoeg worden vastgesteld dat Ambiorix gestorven is. De oorzaak is zeer onduidelijk maar een hart- of longprobleem zal misschien aan de basis gelegen hebben.
Dit komt hard aan bij de baasjes want dit bezoekje zou eerder een routineonderzoek moeten geweest zijn.
Ambiorix wordt met eerbied terug in zijn reiskoffer gelegd. Hij mag vanaf nu thuis van zijn eeuwige rust gaan genieten. De baasjes zullen hem in de tuin op een mooi plaatsje begraven zodat hij niet te ver weg is. Het gemis is groot want op elke plaats in het huis zal hij herinnerd worden. Hoe hij roepend om aandacht vroeg, de baasjes meelokte naar zijn verschillende slaapplaatsjes om dan gestreeld te worden zodat hij kon gaan spinnen en volop genieten van de strelingen in zijn nek, het geravot en schijnvechten met zijn vriend Kochka, de winterse slaap op de benen van het bazinneke en zoveel meer.
Ambiorix, we hebben je zeer lief. We komen geregeld langs om eens een praatje te maken.

Mambo met een kater ...

Het was lang geleden dat ik nog eens zo'n plezier gehad heb. Eigenlijk weet ik er niet veel meer van, maar het begin kan ik me nog altijd goed herinneren. Gisterenavond, na heel wat warm weer, kwam ik vermoeid terug van een lange wandeling door de tuin(en). Na het avondmaal koos ik nauwgezet, zoals gewoonlijk, mijn rustplaats uit. Een plaatsje van waaruit ik volledig de gebeurtenissen kan volgen. Lekker gezellig voor de televisie, waarbij alleen de natuurdocumentaires mij boeien vooral wanneer het over vogeltjes, vlinders en muisjes gaat. Het enige dat ik op dat ogenblik miste was drank. Ik drink altijd zuinig en met mate. Mijn maten lagen in de buurt en natuurlijk moest ik van elke vloeistof proeven. Zo ook van een zoet biertje. Dat ging gepaard met veel smaak naarmate de tijd vorderde.Na een tijdje is mijn licht uitgegaan of was het een mannetje met een hamer. Geen idee. Vanmorgen bij het ontwaken, had ik een zeer uitgeslapen gevoel. Straks weer gaan wandelen en vanavond misschien ...


PS: Mijn baasjes zouden er zelfs niet aan denken mij bier te laten drinken, maar het verhaal klinkt niet slecht.

Kochka verjaart ...

Joepie, vanaf vandaag ben ik één jaar en volwassen. Mijn mama Mambo heeft mij verteld wat er verleden jaar op die dag is gebeurd. Hoe vlot wij met z'n vieren op de wereld kwamen en hoe ze ons vertroeteld heeft. Kijk maar bovenaan links, uiterst links. Dat was ik verleden jaar. Soms slaap ik nog in mijn kraamkamer met mijn beste vriend Ambiorix als slaapmaatje. Wij, mannen, moeten samenspannen tegen al dat vrouwelijk geweld. Omdat het vrouwtje thuis is, mag ik en de hele bende de hele dag buiten. Ik ravot als geen ander achter vlinders, insecten en spinnen. Zo kom ik volop in contact met de natuur. De omgeving begin ik redelijk goed te kennen. Wat een feest! Eten is er in overvloed vandaag waardoor ik na een tijdje geen pap meer kan zeggen. Nu ga ik even rusten vooraleer de apotheose van de avond plaatsgrijpt. Ik ben benieuwd. Maar ik voel me vanaf nu reuzengoed en beresterk. Ik wens eveneens een gelukkige verjaardag aan Simba en Kamiel, mijn broers. Ik herdenk ook even mijn in het kraambed overleden broertje, die niet sterk genoeg was om met ons op te groeien. Maar laten we daar niet te lang bij stilstaan. Ik schep nog even leven in de brouwerij. Ajuus.

Zazou bouwt ...

'Zo het baasje, zo het beestje?' of is het 'zo het beestje, zo het baasje'. Ik, Zazou, ben alleszins verzot op nieuwigheden en landschapsveranderingen rondom het huis vooral de werkvoertuigen van allerlei aard, die ervoor nodig zijn, trekken mij aan. Ik laat mij meestal transporteren want dan spaar ik mijn korte pootjes en heb ik zo nog energie over om op muizen te jagen. Soms zet ik me zelfs aan het stuur en beeld ik me in dat ik bergen verzet. Ik ben van niets bang tot het voertuig gestart wordt. Dan schiet ik uit mijn startblokken recht het huis binnen en verstop mij hoog en ver weg. Hoor ik daar nog iets?

Mambo zoekt contact ...

De baasjes vinden al een tijdje dat Mambo niet zomaar een poes is. Er is iets dat de andere poezen niet hebben. Ze is bijna nooit bang van mensen en vreemde voorwerpen. Ze lijkt vergeetachtig wanneer het om eten en drinken gaat en ze weet de baasjes op een speciale manier duidelijk te maken van wat ze wil.En ja, op een avond vinden ze Mambo in trance en vermoedelijk in een of ander telepatisch contact met een andere wereld. Ze heeft iets van 'ALF' of lijkt er de zus van te zijn. Misschien zegt ze wel 'MAMBO PHONE HOME' wanneer ze miauwt. Af en toe draait ze zo snel haar hoofd dat ze lijkt te verdwijnen en op te stijgen. Na een tijdje komt ze terug tot deze wereld en ze gaat terug haar gewone gangetje. Gelukkig leveren de foto's het bewijs van het buitenaardse contact.