Cleo is koppig ...

Zoals je in ons laatste verslag kan lezen, is de situatie nog altijd niet opgehelderd. KIRA MAY is vermoedelijk een blijver. Ik probeer me de hele dag weg te steken op de bovenste plank van de boekenkast. In mijn jonge jaren heb ik ook al te maken gehad met een groot wezen met zijn/haar sterke doordringende geur. En dat vond ik alles behalve aangenaam. Door mijn sterke karakter en doorzettingsvermogen ben ik toen door het oog van de naald gekropen. Alle herinneringen komen terug naar boven bij het ruiken van die hondengeur. Wanneer ik de kans krijg, ben ik weg. En het toeval wil dat de baasjes mij nog buiten laten. Maar mijn plan ligt vast. Uit protest kom ik niet meer terug. Na verwoede pogingen om mij binnen te krijgen, geven de baasjes het op. Ze gaan slapen en ik blijf lekker buiten. De maan geeft veel licht en helpt me om een muis te vangen. De tijd vliegt al spelend voorbij. Geen lawaai, behalve dan van die uil die me de hele nacht wakker houdt met zijn gekras. Een lekker zomers temperatuurtje. Gewoonweg zalig. Eindelijk rust en tijd voor mezelf. Het enige dat me tegenhoudt is het lichtjes knagen van mijn maag. Mijn honger wint het uiteindelijk van mijn koppigheid en 's morgens stap ik terug naar binnen. Ik volg vandaag dezelfde procedure en probeer het straks nog eens.