Neus aan neus ...

Ik, Silly, ga graag op verkenning in de tuin en in de buurt. Er valt elke dag wel iets anders te beleven. Geritsel in de struiken of een kwetterende vogel in een boom. Soms zelfs een poes aan de andere kant van de omheining. En de geuren die je kan opsnuiven op de grond. Zeer verleidelijk. Maar kapers zijn er op de kust helaas ook. Kira, het zwarte mormel, komt dan mijn rust verstoren. Ze probeert zich zo klein mogelijk te maken om met me te willen spelen, maar haar gewicht en grootte komen mij niet zo goed uit. Ik spuw naar haar en laat me duidelijk horen om te zeggen dat ze binnen mijn persoonlijke perimeter zit waarin ik geen ander duld en dat ze een ander plekje in de tuin moet innemen. Gelukkig geeft ze het na een tijdje op of roepen de baasjes de hond bij hen wat ze dan na veel twijfel en met spijt in het hart doet. Dan kan ik eindelijk mijn gewone gang weer gaan en nestel ik mij weer knus op mijn uitkijkpost om de indrukken van het moment tot mij te laten komen.