Laatste van 2011 ...

We zitten met z'n allen voor het raam en kijken hoe de vogeltjes zich tegoed doen aan de zaden en noten die de baasjes in de bomen hebben gehangen. Naar buiten gaan, doen we liever niet met dit weer. Onze pootjes worden dan nat en de wind blaast onze pels in de war. En dan moeten we alle haren weer mooi op hun plaats leggen. Alhoewel we ons met veel plezier wassen want het ontspant ons. Maar vandaag vooral omdat we proper de tijdbarriëre van 2012 willen overschrijden. Misschien krijgen we vanavond iets extra in ons bakje. Laat ons er al op drinken.
Nog veel plezier in alle mogelijke vormen en tot volgend jaar.

Cleo met Halloween ...

De duisternis valt, sinds enkele dagen, vroeger in want de mensenwereld heeft de tijd teruggedraaid. De baasjes blijven langer liggen en gaan later naar bed. Wij, dieren, zijn hiervan weer het slachtoffer want we moeten onze honger een uur uitstellen. Doordat het zo vroeg donker wordt, staat ons jachtinstinct vroeger dan normaal op scherp.
De tijd van geesten en spoken is weer aangebroken. De mensen herdenken hun overleden familie, vrienden, kennissen en dieren. Wij staan even stil bij Ambiorix die ons vast vanuit de poezenhemel gade slaat.
Door de duisternis in dit kleine dorp sluipen schichtig zwarte gedaanten door de geplaveide straten. Voor je het weet staan deze gure schaduwen voor jouw deur en roepen "geef ons iets of we doen je wat". Het is dan ook schrikken wanneer Cleo, slechts door het haardvuur verlicht, als een schicht komt aanlopen en een duivelse heksendans rond de krabpaal begint. We bewonderen met z'n allen, mens, kat en hond, hoe ze uitgelaten geniet van haar paaldans, grijpend naar haar staart. Na enkele minuten snelt ze weer weg de trap op om even later terug de woonkamer binnen te duiken voor het vervolg van haar vurige dans. Haar ogen spuwen vuur en haar nagels zetten zich steeds dieper in de paal. Nog enkele keren herhaalt ze haar bezwering. Na een tijdje keert de rust weer. Iedereen legt zijn of haar kop neer en dut weer in. Vanaf nu zijn we gedurende een jaar weer op ons gemak.

Allemaal binnen blijven ...

Het minder goede weer heeft weer zijn intrede gedaan. We zitten met z'n allen voor het venster en kijken geboeid naar de neervallende druppels die uitdeinende kringen vormen in steeds groter wordende plassen. Naar buiten willen we helemaal niet want dan wordt onze pels nat. En het is nog koud op de koop toe. De herfst neemt stilaan de overhand en er lijkt geen weg terug naar warme dagen. We richten ons dan maar naar wat zich binnen afspeelt. Ik, Mambo, zal het baasje even gaan helpen met zijn elektronische administratie. Het zachtjes trillen en de warmte van de desktop, de bewegende cursor op het scherm en het getik van het toetsenbord wiegen mij stilletjes in slaap. Ik kijk mee naar de weersvoorspellingen maar surf even later weg naar betere en zonnige oorden.

Wassen, niet knippen ...

Het is weer zover. De baasjes zijn rustig en languit geïnstalleerd op de bank. Ik, Mambo, heb net een dutje gedaan. Het eetbakje is geledigd en ik kuier een beetje rond met mijn eigenaardige vrouwelijke machopasjesstijl. Tijd voor een rondje om te kijken of er misschien in de omgeving iets veranderd is. Ik wandel de trap op maar zie, buiten een tot een bolletje opgerolde Zazou in haar mand, een over zijn gehele lengte gestrekte Kochka op het hoogste schavot van krabpaal drie en Cleo op de kleerkast in een omgekeerde hoed, geen veranderingen. Helemaal onderaan de trap ter hoogte van de straat lijkt alles net hetzelfde als voor mijn dutje. Dan maar terug naar de woonkamer om me te nestelen op mijn platenspeler. Of neen, toch niet, eerst even lekker strekken op de leuning van de bank. Oh, wat is dat, een klant in mijn salon. Even wassen en kammen. Ik leg mijn poot bovenop het hoofd van het baasje en begin zijn karige haar voorzichtig te wassen en leg daarna zijn blonde lokken mooi in de plooi. Na een kwartiertje hou ik het voor bekeken en begin ik aan mezelf. Baasje ziet er fraai uit met zijn rechtopstaande haar waarbij zijn vrouwtje in een deuk ligt van het lachen. Maar ik vind dat ik mijn werk, op basis van mijn jarenlange ervaring, zeer goed heb uitgevoerd.

Pauze ...

De rust is weergekeerd. Iedereen slaapt. Nog moe van het opstaan, het uitrekken, het wassen en het ontbijt. Iedereen ligt opgerold, op de rug of hangend op zijn of haar lievelingsplekje variërend van bovenop de diepvries, in een iglo, in de zetel, op het bed, op de krabpaal, in een rieten mand, op de kleerkast, in de hangmat, op de trap, in een lege aardappelenbak, op de laptoptas, op de platendraaier, en ga zo maar door. Als het maar aangenaam en rustig ligt. 's Middags staan we nog eens op omdat we aan enkele behoeften tegemoet moeten komen. Onze grommende magen moeten gevuld worden waarna we ons nogmaals wassen om daarna een ander lievelingsplekje op te zoeken en vervolgens weer in een diepe slaap vallen. Alleen wanneer de baasjes thuis komen, worden we iets actiever. We weten dat we dan flink geknuffeld worden. Dat doet zo'n deugd, hoor. We kijken er al naar uit. 'Zucht en gaap', nu nog even dutten.

Neus aan neus ...

Ik, Silly, ga graag op verkenning in de tuin en in de buurt. Er valt elke dag wel iets anders te beleven. Geritsel in de struiken of een kwetterende vogel in een boom. Soms zelfs een poes aan de andere kant van de omheining. En de geuren die je kan opsnuiven op de grond. Zeer verleidelijk. Maar kapers zijn er op de kust helaas ook. Kira, het zwarte mormel, komt dan mijn rust verstoren. Ze probeert zich zo klein mogelijk te maken om met me te willen spelen, maar haar gewicht en grootte komen mij niet zo goed uit. Ik spuw naar haar en laat me duidelijk horen om te zeggen dat ze binnen mijn persoonlijke perimeter zit waarin ik geen ander duld en dat ze een ander plekje in de tuin moet innemen. Gelukkig geeft ze het na een tijdje op of roepen de baasjes de hond bij hen wat ze dan na veel twijfel en met spijt in het hart doet. Dan kan ik eindelijk mijn gewone gang weer gaan en nestel ik mij weer knus op mijn uitkijkpost om de indrukken van het moment tot mij te laten komen.

Een avond met de familie ...

Wanneer iedereen door het drukke van de dag heen is, blaast iedereen stoom af en zoekt de rust op. Het is dan met z'n allen verzamelen in de woonkamer. Het vrouwtje wordt dan lieflijk omringd door, van links naar rechts, aanhankelijke Cleo, langharige zoon Kochka, langharige moeder Mambo en alfa-wijfje Silly. De hond, Kira, ligt aan haar voeten, zoals het haar aangeleerd is, en Zazou slaapt op een rustig en ongestoord plekje en komt af en toe eens kijken hoe vredig de avond verloopt en of er voor haar ook nog een plekje in de zetel vrij is.

Geen spoor meer ...

Eindelijk zijn we die loopse hondengeur kwijt. Het rode spoor dat we als grootste concurrent van de hond gedurende de laatste drie weken af en toe tegen kwamen is verdwenen. Kira is nu altijd op zoek naar reutjes waardoor de baasjes haar kort bij zich moeten houden en zeker niet uit het oog verliezen want anders zitten we hier binnen enkele maanden met nog meer van die blaffertjes en dat kunnen onze poezenoren niet verdragen. Anders vertrekken we met onze koffers.
Wanneer het zeer stil is, vertoont Zazou zich wat meer beneden en voelt zich al wat beter tussen de andere bewoners van dit huis alhoewel er soms nog luidruchtige maar kortstondige kattengevechten plaatsvinden. Vooral wanneer Kochka in onenigheid geraakt met Zazou. Mambo komt dan snel haar zoon ter hulp geschoten. Cleo maakt zich dan snel uit de voeten en Silly komt als alfa-wijfje eens poolshoogte nemen maar bemoeit zich er verder niet mee.
De tochtjes van Silly door de tuin worden alleen onderbroken door Kira die Silly eerder ziet als speelmaatje dan als vijand waardoor Silly eerst duidelijk maakt dat ze er niet mee opgezet is. Wanneer het haar teveel wordt en zich niet kan verstoppen in haar nieuwe schuilplaats dan schiet ze als een pijl door de tuin en zo naarbinnen. Kira is gelukkig iets trager in reactietijd op de korte afstand en komt ze daardoor meestal te laat om de poes de doorgang te versperren.
Van het ogenblik dat het baasje met Kira meer dan een uur door de velden, weiden met paarden en koeien, mesthopen en langs de watertoren gaat wandelen is de last van onze schouders. Dan komen we allen naar buiten om te genieten van de rust en de natuur.

Eindelijk een beetje rust ...

Kira krijgt eindelijk, na ettelijke maanden, manieren. Sinds enige tijd en na veel aandringen van de baasjes en trainen is het gelukt de poezenkamer te vrijwaren van ander (on)gedierte. 's Morgens is het een drukte van jewelste aan de ontbijttafel. Met z'n vieren, Silly, Mambo, Kochka en Cleo, zitten we dan te wachten tot ons bordje gevuld wordt met lekkers. Kira blijft mooi zitten aan de deur en kijkt toe hoe we onze 'buit' verorberen. We likken het uit tot op de bodem. Nadien slurpen we als dessert nog een kommetje poezenmelk. Zazou krijgt haar ontbijt op bed want sinds Kira het huis onveilig maakt, komt ze nog amper naar beneden. Ze blijft liever op de bovenste verdieping toeven waar meer rust is en van waaruit ze de boomtoppen kan gadeslaan waarin vogels zich tegoed komen doen van bessen en spinnetjes. Daarna is het de beurt aan Kira die een slechte eter is. Ze is nogal kieskeurig in haar maaltijden. Alleen wanneer de puppykorrels gemengd zijn met vlees van welke aard ook dan pas zet ze er haar tanden in. Wij, poezen, blijven de baasjes vragen Kira verder te trainen zodat we weer onbezorgd door het huis kunnen huppelen. Nu kan dat alleen 's nachts wanneer Kira in haar kooi slaapt. Silly, onze voorzitter van de poezenvakbond, staat erop Kira verder op te voeden zoals het hoort en wij steunen haar daarin. 'Op naar rust, het huis aan de kat', scanderen we.

Een nieuwe aanvang ...

Eindelijk kunnen onze poten van onze oren af alhoewel het vuurwerk afgelopen nacht slechts vanuit de verte klonk. Op het platteland is er gelukkig voldoende afstand tussen de huizen.We zijn er met z'n allen zonder 'kleerscheuren' vanaf gekomen. We vragen ons af waarom de mens eenmaal per jaar zo gek moet doen terwijl hij dat elke dag van het jaar kan doen.
Eigenlijk is de nacht niet anders verlopen dan andere nachten. Cleo laat zoals altijd horen hoe blij ze is om 's nachts alleen door het huis te kunnen lopen en links en rechts uitbundig te dansen en te springen. Mambo, Silly, Zazou en Kochka zoeken de warmte van het bed van de baasjes op. Lekker gezellig bij mekaar.Kira May, de hond, slaapt in de bench. Zij is de waakhond en moet ons verwittigen wanneer ze onraad ruikt.
Omdat het een mensengewoonte is, wensen wij dan ook maar aan iedereen een gezond en gelukkig nieuw jaar toe met een vruchtbare muizen- en vlindervangst, slaap- en speelplezier en veel tolerantiewater om bij de wijn te doen.