Ambiorix op zoek …

Het is laat en iedereen, behalve ik, heeft een slaapplaats gevonden. Ik begeef mij, zoals altijd, naar mijn vaste stek. Groot is mijn verbazing wanneer ik vaststel dat Cleo in mijn mandje ligt. Wat nu? Ik dool wat rond maar kan geen andere geschikte plaats vinden. Ik kijk mijn baasjes aan en zeg luid dat ik helemaal niet akkoord ga met deze regeling. Zij tonen begrip. Het vrouwtje strekt haar beide benen en steunt met haar voeten op de salontafel. Ze bedekt haar benen met een warm dekentje. Mijn frank, of liever eurocent, valt. Ik heb een ‘A-HA’ herinnering. Vroeger, wanneer ik nog klein was, zocht ik ’s avonds altijd het gezelschap van het vrouwtje op want dan werd ik lekker verwend. Via de zetel wandel ik gemoedelijk over haar benen tot ik met mijn neus in aanraking kom met haar voeten. Dan leg ik mij volledig uitgestrekt neer. Zalig, net als toen.