Mambo beleeft ...

Hip hip, het is wit. En een goeie dikke laag van tien centimeter en meer. Ik moet naar buiten. Mijn fel behaarde pootjes jeuken. Dit is mijn weer. Niet voor niets dat ik wat Noors boskatbloed in mij heb. Samen met Zazou, ook een nakomelingetje van een Noorse boskat en aan de beterhand, waag ik mij aan een wandelingetje door de sneeuw op zoek naar vogeltjes. Geen van ons beiden kan er eentje vangen, maar we houden ervan om ze bezig te zien. Ieder om beurt proberen we ongezien hun voederplaats te naderen. En net op het laatste nippertje kunnen ze aan onze scherpe nagels ontsnappen. We genieten van het zwakke zonnetje, dat onze langharige pels een beetje opwarmt bij een buitentemperatuur van -5° C. Lang blijven we niet buiten want de sneeuw begint zich onderaan onze buik op te stapelen. Dus kloppen we aan en de baasjes laten ons erin. Bij de houtkachel kunnen we de binnengebrachte sneeuw laten ontdooien. Er ontstaat dan een grote plas die de baasjes weer wat dweilwerk bezorgt. Wanneer ik helemaal droog ben, ga ik nog eens buiten. Kwestie van afleiding bij deze korte dagen.